Dat voelt chique….!

Om maar meteen met de deur in huis te vallen: afgelopen zaterdag hebben we een elektrische auto gekocht! En dat voelt eigenlijk veel te chique voor ons. We rijden nu in een mooi klein autootje, zuinig in gebruik. Maar omdat manlief voor zijn nieuwe baan gaat forensen (in plaats van alles op de fiets te doen), voelden we ons toch niet prettig met onze benzine auto. We zouden veel vervuilender zijn, uit vrije wil nota bene. Dus waren we al een tijdje aan het kijken naar een (tweede hands) elektrische auto.

En die blijken er dus niet te bestaan in de kleine stadsvariant (mét de voor ons benodigde actieradius van zo’n 100 km.). Alleen (nog) maar in een grotere, luxere versie. Met achteruitkijkcamera, navigatiesysteem, veel binnenruimte, dat soort dingen. Wat we helemaal niet gewend zijn dus. Een witte Nissan LEAF is het geworden. De aanschafkosten zijn wat hoger dan van een benzineauto, maar de afgelopen 7 jaar hebben we onze eigen auto netjes afgeschreven en met de inruil en een beetje extra blijkt hij best betaalbaar. Wat verder ook scheelt is dat je geen wegenbelasting betaalt en geen benzinekosten meer hebt. Dus ook in dat opzicht past hij mooi in ons concept van lage maandlasten.

Of de accu nog wel goed is bij een tweedehands. En of we nog wel enige actieradius hebben. Die vragen kregen we afgelopen weekend als eerste toen we vertelden over de auto. In principe moet de accu inderdaad nog goed zijn (meer dan 95%), maar onze actieradius in wel een stukje verkleind: een kilometer of 100 zou hij echter wel makkelijk moeten halen. Maar dan moet hij toch wel aan de stroom. Voor verre ritjes moeten we dus met de trein of moeten we een verplichte koffiepauze houden bij een snellaadpunt. Er zijn ergere dingen toch? Ik ben heel benieuwd hoe hij gaat bevallen. Over 2 weken gaan we hem ophalen…